De kracht van muziek is geweldig!

Ze wekt allerlei emoties op en kent zeer uiteenlopende vormen.

Door mijn passie voor muziek te combineren met fotografie, kreeg ik een andere kijk op deze wereld.

Mijn voorkeur gaat naar de elektronische muziekstijl die ‘techno’ wordt genoemd.

Twee jaar geleden zette ik de eerste stappen als fotograaf in die boeiende wereld.

De uitdaging was enorm en tot op vandaag blijf ik zoeken naar innovatieve manieren om iets te betekenen als kunstenaar.

Al voor ik als fotograaf in de technoscene startte en louter sympathisant was, voelde ik onmiddellijk een heel aparte sfeer.

Techno biedt een vrije, respectvolle, rauwe, intense en meeslepende omgeving die ’ravers’ en sympathisanten willen beleven.

Het maken van beeldende kunst in een persoonlijke stijl en vorm geeft me de mogelijkheid om de eigenschappen van techno en de erdoor opgewekte gevoelens in beeld te brengen.

Het toepassen van een oude animatietechniek daarbij is voor mij een uitdaging en een manier om het verschil te maken.

Deze nieuwe aanpak en de evolutie hierin heeft me op plaatsen gebracht waarvan ik aanvankelijk alleen maar kon van dromen.

‘Possession’ in Parijs, ‘Khidi’ in Tbilisi en ‘Hex’ in Barcelona zijn enkele voorbeelden van de techno-events die ik mocht meemaken.

De energie die uitgaat van muziek en beeld is zeer sterk en het combineren ervan heeft een heel motiverend effect. Hiermee aan de slag gaan, geeft me heel veel voldoening.

Ik kijk al uit naar het vervolg!

“Ik vertrek en dat is moeilijk. Ik wil je niet achterlaten, maar het moet. Het is tijd, tijd om mijn vleugels uit te slaan, het nest te verlaten en op mijn eentje te zien overleven. In afstand ga ik van je weg, maar ik kom ook thuis. Ergens anders. Ergens waar ik ook gelukkig ben. Maar het doet pijn. Groeipijn. Dat is wat ik voel.”

Omringd zijn door mensen die dicht bij mij staan is iets waar ik veel waarde aan hecht. Doorheen mijn project, waarin de relatie met mijn vrienden centraal staat, fotografeer ik dag in dag uit het spontane gebeuren onder ons. Het is een fotografisch dagboek van momentopnames met deze bijzondere personen. Ik wil onze hechte band in beeld brengen, waar intimiteit en speelsheid een belangrijke plaats innemen.

De metropolis is de plek waar ik ben geboren en opgegroeid;

de plek waar ik heb leren lopen, lachen, huilen en liefhebben.

De plek waar mijn familie in symbiose samenleeft met onze uiterst kostbare moemoe, die (letterlijk) in ons midden woont.

Een hechte familieband verbonden door liefde, religie, maar ook al onze gebreken.

Wij zijn atypisch en onvolmaakt.

Deze plek en mijn moemoe die in het centrum van mijn hart zit,

zal altijd de kern van mijn bestaan zijn.

Dolen tegen de achtergrond van de zee. 

Het is fascinerend om te zien hoe de kustlijn van vorm, stijl verandert.

Ik ben mijn tocht begonnen in het noorden, en heb zo de kustlijn naar het zuiden gevolgd. 

De horizon, zijn nuances, zijn oneindigheid, … de zaken die geconnecteerd zijn met de zee zijn mijn leidraad. 

“ Er was eens de lege kamer, 

   die waarvan niemand 

   ooit het gebruik heeft gekend, 

   en die er ook geen had, 

   of het moest zijn om de zin

   van de stilte te leren kennen 

   en dat men nooit alle dingen

   kan doorgronden” 

- Dominée Hans Van der Laan -

The difficulty is not being far away from everyone, but the fact that you bring yourself everywhere you go. To understand and accept that it does not matter where you are and where you go, but who you are and who you want to become... 

"Anywhere but [me]" is a series about the proces of becoming more one with your own identity and to accept yourself and your way of being  no matter where you are.

"I became able to create a space for myself where I could live and express my feelings of weakness, loneliness, insecurity and (im)perfection,without any fear of being judged -  especially being judged by myself. It is a proces that will continue, a proces within what kind of relation I have with myself. This is me, but who am I?"

IN TIME, ALL FLOWERS BEND TOWARDS THE SUN

A sudden feeling of disconnect that shows the conflict between the state of mind and the state of being by surrendering to the solitude within.

(NL)

Een plots gevoel van disconnectie brengt heel wat vragen en moeilijkheden met zich mee.

Alles waarvan je dacht dat je het ooit wilde of alles wat je dacht te weten, evolueert in onzekerheid.

'In Time, All Flowers Bend Towards The Sun' is een collectie van beelden die het conflict tussen de gemoedstoestand en de staat van het zijn laat zien door zich over te geven aan de innerlijke eenzaamheid en te vertrouwen in het onbeheersbare.

(EN)

A sudden feeling of disconnect brings difficulties and forces one to cope with certain questions. Everything you thought you ever wanted or knew evolves into uncertainty.

‘In Time, All Flowers Bend Towards The Sun’ is a collection of images that shows the conflict between the state of mind and the state of being by surrendering to the solitude within and confiding in the uncontrollable.

NUMB

Achter mijn eeuwige glimlach en de spring-in-het-veld ligt een andere kant – een schaduwland. Vraag me niet om het te beschrijven, want ik vind de juiste woorden niet. Donker, dat komt een beetje in de buurt. De wereld van gevoelens, onrust, een overvloed aan prikkels en eenzaamheid die zich in mijn hoofd bevindt, ziet zelden het daglicht. Hoe kan ik delen wat er in mij leeft, wanneer ik het zelf niet allemaal begrijp. Hoe leg je die onnoemelijke diepte die mij omgeeft uit? De tranen die niemand ziet? Beelden zijn zoveel sterker. Donkere beelden die weergeven hoe mijn innerlijke wereld er gisteren, vandaag en morgen uitziet, terwijl ik in m’n dromen verlang naar pasteltinten en een zichtbare horizon. Ik neem vrede met mijn duistere melancholische kant want wanneer de nacht ons toekomt, huilen we allemaal.

Cultuur en samenleving zijn met elkaar verweven en beïnvloeden elkaar. Wat wij zien als normaal, vreemd, choquerend of mooi, is nauw verbonden met de tijdsperiode waarin we leven en de denkwijze die er heerst. Elke belangrijke stroming in de geschiedenis (De Oudheid, Verlichting, Renaissance, ...) geeft een visie door aan de volgende generatie.
Sommige figuren zijn hun tijd ver vooruit. De resultaten van hun creatieve “zijn” zitten in ons collectief geheugen.

Creatieve personen zoals muzikanten, denkers, designers, acteurs en kunstenaars vatten de tijdsgeest in hun werk en stijl. Ze veranderen in iconen, boegbeelden van hun tijd.

Mijn fascinatie en respect voor de muziek, karakters en stijl van de jaren tachtig is het vertrekpunt geweest voor mijn reeks ‘80s Fashion icons’.

Jolien De Buyser fotografeert wat het onderbewuste wil meedelen aan de werkelijkheid. Niet wat ze ziet, maar wat haar geest weerspiegelt. De invloed van ons geheugen op hoe we beelden waarnemen resulteert in meerdere percepties en interpretaties. Door herinneringen aan haar dromen te visualiseren, concentreert ze een ongrijpbare wereld tot één moment. In haar werk zitten onbeantwoorde raadsels, verhalen die het begin en het einde aan jouw fantasie overlaten.

—

Dagen strijken voorbij,

Geen nacht nog zo traag.

Bewustzijn lang verloren,

Bestaan nog zo vaag.

Ergens heel dolen,

Een onbestaande weg.

Levenloos dromen,

Zijn zonder uitleg.

Orde in mijn chaos,

Onrust in mijn hoofd,

Gevoelens zo aanwezig,

Mijn lichaam verdoofd.

—

Muziek is een belangrijke factor geweest in mijn leven. En in de muziek zijn er een aantal personen die me altijd zullen bijblijven.

Ambient is een reeks portretten combineert met landschappen. Het werk van Jóhann Jóhannsson vormt hierbij de auditieve rode draad doorheen mijn werk.

Jóhann Jóhannsson was een van mijn favoriete artiesten die onverwachts gestorven is. Omdat ik mijn dromen niet meer zou uitstellen, ben ik begonnen met het fotograferen van mijn favoriete artiesten.

Field of vision

I spent sleepless nights and keep listening to the sound of the traffic from the street below.

I see faces and hear them speaking but cannot understand a single word.

I wander paths I haven't gone before.

I keep searching for something familiar in the place I didn't know anything about in advance.

I am a stranger here.

"See you on the Path" is een reeks over 'live action roleplay'. Een soort van rollenspel gemengd met toneel en improvisatie, waar de deelnemers zich verkleden volgens hun rol.

Het kan als hobby beschouwd worden maar het gaat veel dieper dan dat. Het is een manier om te ontsnappen aan de realiteit, jezelf en de rest van de wereld, waar je kan zijn wie of wat je maar wilt.

Klara Vlerick onderzocht hoe ze de emoties van de personages zo helder mogelijk kon vertalen aan de hand van reportagebeelden en portretten, die ze maakte zowel voor, tijdens als na het evenementen.

Elk personage heeft een verhaal en zij is de vertaler.

Living twice is een modereeks rond het thema upcycling.

Voor dit project creëerde Lane verschillende outfits gemaakt uit materialen die werden weggegooid. Ze deed dit om de toeschouwer aan te tonen dat het mogelijk is om spullen op een creatieve manier te hergebruiken. Met de beelden wil ze mensen inspireren om ook hun spullen een tweede leven te geven.

Not too long ago, queer was still used as a slur. But nowadays, queer is not only a fight against the mainstream, heteronormative society and it’s binary division between men vs women or gay vs straight. But it is also an umbrella term that can be used by anyone under the LGBTI+ spectrum. It is a term that not only stands for your identity, but at the same time stands for the community. 

A community that consists of a large group of people, who are very diverse and feel, look and act all in a different way. Where there is no right or wrong. Where there are no limitations, but only freedom. Freedom to be who you want to be, to feel how you are, to love who you desire, to dress how you prefer and to express how you feel. 

The beauty of queer is that it gives a sense of community without the need for a more specific label. You might be trans, I might be gay - but we’re both queer, and that brings us together. Just as the people photographed in this series, who are all different yet connected by the same community. A community, where I am also part of. And proud of. 

___ 

Tot nog niet zo lang geleden was queer vooral een negatief begrip maar tegenwoordig heeft het een veel positievere betekenis gekregen. Queer is niet enkel een strijd tegen de mainstream, heteronormatieve maatschappij en zijn binaire opdeling tussen man vs vrouw of gay vs straight. Maar het is ook een parapluterm die door iedereen kan gebruikt worden onder het LGBTI+ spectrum. Het is een term die voor je identiteit kan staan, maar tegelijkertijd is het ook een term die voor de community staat. 

Een community die uit een grote groep mensen bestaat die heel verschillend zijn en zich allemaal op een andere manier voelen. Het is een plaats waar er geen grenzen zijn, maar enkel vrijheid. Vrijheid om te zijn wie je bent, om je te kleden hoe je verlangt, om te uiten hoe je je voelt en om lief te hebben wie je wil. Zonder daarvoor in een hokje te moeten worden gestoken.

Het mooie aan queer is dat het een gevoel geeft van verbondenheid zonder de nood aan een meer specifiek label. Jij kan trans zijn, of ik kan misschien gay zijn - maar we zijn beiden queer, en dat brengt ons samen. Net zoals de foto’s in deze reeks, die elk verschillend zijn maar toch verbonden zijn door dezelfde community. Een community waar ik ook deel van uitmaak. En trots op ben. 

Luana Masala creëert een tijdscapsule. Eentje die 30 jaar lang zijn rust zal kennen in haar thuis om uiteindelijk in 2049 terug geopend te worden. Zijzelf zal dan exact 52 jaar oud zijn. De inhoud van de tijdscapsule bestaat uit momentopnames in en rond haar thuis, dingen die haar een glimlach zullen bezorgen en die haar zullen herinneren aan de goede oude tijd. Op deze manier zorgt ze ervoor dat ze deze periode in haar leven voor altijd zal kunnen koesteren.

Our Rainbowland

‘Anders’ opgroeien dan de rest, op welke manier dan ook, kan erg moeilijk zijn. Natuurlijk is dit voor de een gemakkelijker dan voor de ander. Één ding is zeker; iedereen doet dit op zijn/haar eigen tempo en vindt daarin uiteindelijk zijn/haar ware identiteit.

Het duurde lang voor ik zelf mijn homoseksualiteit inzag en het volledig accepteerde. Dit had ik zeker niet kunnen doen, zonder de ervaringen en gedachten van anderen.

'Our Rainbowland' is een manier om iets terug te doen voor de LGBT+ gemeenschap ... op mijn manier.

De serie toont 6 thema’s die gevoelig liggen binnen de gemeenschap of veelvoorkomende (mis)representaties.

Bloemen met elk hun eigen gerespecteerde en toepasselijke betekenis, verenigen de thema's door de ‘Pride Flag’ te vormen.

SKP

[εskape]

Eenvoudiger leven

gezien als paria’s door hun families

beschouwd als hippies door de buitenwereld

vluchtelingen van een maatschappij

genoeg hebben om te overleven

tevreden met wat ze hebben

dankbaar voor wat ze krijgen

de eerste sedentaire stammen tienduizend jaar geleden,

inspiratie voor een levenswijze

leven met alleen wat nodig is

leven met wat de natuur in aanbieding heeft

verder, geen zorgen

het leven in Il Giardino della Gioia

Cappuccino Grande

studenten, een ochtendroutine, vermoeidheid, 

op weg naar school

Cappuccino Grande maakt het dragelijker

een cocktail van cafeïne en melk

het dopamine niveau in je hersenen verhoogt,

een korte gevoel van euforie,

verdwijnt even snel als wanneer 

de bodem van je beker tevoorschijn komt

prijs: €5,00*

moeiteloos dagelijks betaald

Moya zemlja. My ground. My land. My basis.

'Moya zemlja' is my declaration of love and admiration for a small Ukrainian village where I spent some of the happiest moments as a child. Inspired by bright, detailed childhood memories, I spent some time in this beautiful, warm village, capturing colors, sounds, tastes... small joyful things of everyday life.

Being a kid in rural Ukraine means being boundlessly free, adventurous, and at the same time surrounded by the love and care of grandparents, especially sweet babushkas, who play a huge role in the upbringing.

Moya zemlja. Mijn grond. Mijn land. Mijn basis.

'Moya zemlja' is mijn liefdesverklaring aan en uiting van mijn bewondering voor een klein Oekraïens dorp waar ik enkele van de gelukkigste momenten van mijn jeugd heb doorgebracht. Geïnspireerd door heldere en gedetailleerde herinneringen bracht ik wat tijd door in dit prachtige, warme dorp, waar ik kleuren, geluiden, smaken probeerde vast te leggen ... De kleine, fijne dingen van het dagelijkse leven.

Een kind zijn op het platteland van Oekraïne betekent grenzeloos vrij en avontuurlijk kunnen zijn, omringd door de liefde en zorg van grootouders, vooral lieve babushka's, die een grote rol spelen in je opvoeding.

‘Sigan sin mi’

Matias Leiva

In 2008 maakte mijn mama de beslissing om naar België te verhuizen.

We hadden hier al familie dus het ging een mooi weerzien zijn.

We lieten alles en iedereen achter, mijn oma, mijn tweede mama, de vrouw

die mij heeft grootgebracht, mijn thuis, het huis waar we allemaal zijn opgegroeid,

het huis van mijn overgrootouders om een nieuw leven te beginnen.

Een beter leven.

Mijn beide overgrootouders stierven, conflicten tussen mijn oma en

haar broers zijn dan ontstaan door verschillende omstandigheden.

Thuis is niet meer hetzelfde.

Er is een aanwezigheid van iedereen die daar gewoond heeft, maar

toch een leegte die niet meer te vullen valt. Ook bij ons, hier in

België.

Het is een dubbel gevoel, ik zou nooit kunnen bereikt hebben wat ik

nu heb bereikt maar, is het het waard? Ik ben op zoek naar iets, iets

dat ik weet dat er mist maar ik weet niet wat. Een gevoel, een

leegte, een verbroken verbinding die niet meer te herstellen valt

door afstand.

Iedereen gaat door, inclusief ik, maar ik blijf er in. Als een droom,

iets dat precies niet gebeurd is. Mijn jeugd die gebroken werd door

de aanpassing aan een nieuw land, nieuwe gezinssituatie.

De lieve jongen werd afstandelijk en gevoelloos.

Niets is voor altijd, dat weet ik, en dat maakt mij ook zo bang. Ik geraak zo snel gehecht aan zaken, mensen, dat ik dat allemaal niet wil loslaten. Angst, de angst die ik heb om geen controle meer te hebben over dingen, de angst om dingen te zien veranderen of verdwijnen. Verandering is voor mij iets moeilijk, weten dat alles niet voor eeuwig zal blijven zoals het nu is. Ik leg momenten vast die ik koester en wil blijven onthouden; momentopnames en sfeerbeelden in mijn omgeving, de relatie met mijn vriend. Dit combineer ik met plaatsen waar ik vaak kom en tot rust kom. Romantiek en liefde staan centraal. Ik breng alles in beeld wat belangrijk is voor mij en iets voor mij betekent. Ik fotografeer intuïtief, ik laat mij leiden door mijn gevoel: ik kijk en maak foto’s - ik vereeuwig die momenten.

Niets is voor altijd

Graag zien...

Voor mij is dat een moeilijk gegeven. Je kan er heel veel juist en heel veel fout mee doen.

Wanneer angst om te verliezen samen komt met graag zien, zorgt dit meestal voor een kortsluiting in mijn hoofd.

Ik sluit mijn ogen en kom steeds dezelfde vragen tegen.

Wat als ik het morgen kwijt ben? Wat als die persoon er niet meer is zoals voordien? Wat blijft er dan nog over?

Op dat moment niets.

Vanbinnen alles loslaten en vanbuiten gewoon weer verder gaan alsof deze gedachten nooit zijn gepasseerd.

- Nele Michel

Nora Toumi fotografeert een documentairereeks met als thema haar persoonlijke omgeving en gezin.Voordat ze de stap zet om het ouderlijk huis te verlaten en zelfstandig te gaan wonen, documenteert zij haar familie en de manier waarop ze samenleven. Ze brengt de typerende momenten en karakteristieken van haar gezin en thuis in beeld. Zo neemt zij de herinneringen en omgeving mee naar haar nieuwe thuis. Doorheen de reeks laat zij zich inspireren door de gebeurtenissen van het moment, met als leidraad het aanwezige licht.

Welkom bij SimonsSpaceExcursions,

Wij voorzien de beste, en meest betaalbare, luxe cruise reizen door de ruimte. 

We hopen jullie te zien op de Narafi Graduation Expo om meer te vertellen over ons project. En misschien boeken we u dan een early bird ticket naar één van onze nieuwe destination planets.

See you soon @TourandTaxis

In 'Ontvlezing' ging Sylvia Konior op onderzoek in de wereld van het vermageren. Ze zocht uit wat vrouwen zoal doen om aan de ideale maat te voldoen. Sylvia creëerde een werk waarin ze zelf centraal staat in functie van haar onderzoek. Haar eigen lichaam is het uitgangspunt van haar werk. Door het lijfelijke ondergaan van bepaalde methodes is ze in staat zich volledig in te leven in haar onderwerp. Taboes doorbreekt ze door haar ongeremde aanpak en durf, zonder iets te verbloemen. Tijdens haar onderzoek stelde ze haar lichaam op de proef door een week niets te eten. Ze documenteerde de veranderingen in haar lichaam en geest en legde het proces vast in haar fotografisch werk. Ze doorbrak taboes door de grenzen van haar lichaam af te tasten
Door haar fotografisch werk doet ze ons nadenken over de onzekerheden die vrouwen worden ingepraat als het over het ideale lichaam gaat. Ze worden opgevoed als onzekere wezens, die constant hun eigen uiterlijk afbreken en in vraag stellen. Sylvia is verbaasd over hoe ver vrouwen willen gaan om slank te zijn en in de kudde te kunnen lopen.

Als een schim in de nacht beweeg ik me voort in het landschap dat nu eindelijk vorm begint te krijgen. Al is de uitlijning ervan niet constant. Alsof het landschap niet doorheeft dat ik het probeer te begrijpen.

Ik zou het kunnen duidelijk maken dat ik er ben, dat alles nu op zijn plaats mag vallen. Ik zou het kunnen uitroepen “Hier ben ik, kijk naar mij!”. Maar er is enkel stilte; en ik word deel van het geheel.

Meraki 

Meraki is een experimentele reeks van landschappen waarin haar levenspad met up’s en downs wordt geprojecteerd als een rode draad door al haar beelden. 

Door te spelen van kleurenfilters in het landschap, creeërt ze haar eigen fantasie wereld. 

Een wereld waarin het romantische aspect wordt doorbroken door lijnen, punten en vlekken te creeëren in een landschap. 

Phenomenon[ fi-nom-uh-non, -nuhn ]

noun, plural phe·nom·e·na [fi-nom-uh-nuh] // or especially for 3, phe·nom·e·nons.

1. something that is impressive or extraordinary.

2. a remarkable or exceptional person; prodigy; wonder.

3. Philosophy.

- an appearance or immediate object of awareness in experience.

Untitled1994

is a series about expressing feelings and the meaning behind different types of emotions. It’s a story about beauty and pain, finding yourself again and accepting parts of yourself that you thought were flaws. This series is a moment in time where the photographer felt the most lost but found herself again in the end,

Twelve IMAGES, with a connection between still life and portrait. Four different stages that explain the photographerʼs emotions and personal feelings in a minimalistic and editorial finish.